مطابق قوانین گمرکی کشور،کارت بازرگانی مجوزی است که دارنده ی آن،اعم از شخص حقیقی و حقوقی می تواند با داشتن آن،اقدام به تجارت در عرصه واردات و صادرات کالا کند.بنابراین، برای اینکه بتوانیم وارد مقوله صادرات و واردات انواع کالاها در عرصه تجارت شویم لازم است که کارت بازرگانی داشته باشیم .
این کارت توسط شعب اتاق بازرگانی و صنایع و معادن ایران در تهران یا شهرستان ها به نام متقاضیانی که واجد شرایط باشند صادر می گردد.
مدت اعتبار کارت بازرگانی حسب درخواست متقاضیان از یک تا پنج سال بوده که در صورت تایید توسط وزارت بازرگانی معتبر می باشد.
از جمله مهم ترین مزایای اخذ کارت بازرگانی عبارت است از :
– ارائه کارت بازرگانی به وزارت بازرگانی و بانک جهت ثبت سفارش و هنگام ترخیص کالا به گمرک ضروری است.
– امکان واردات کالا از مناطق آزاد کشور مانند جزیره کیش، قشم ، بندرچابهار، اروند رود ، بندرانزلی ، ارس
– امکان ثبت نام و علائم تجاری لاتین ( غیرفارسی )
– امکان عضویت در اتاق بازرگانی
– یافتن هویت و شناسنامه کاری
– دسترسی به بازارهای جهانی
– امکان ارتباط با بازرگانان خارجی
– صدور ویزای تجاری
– صدور گواهی مبدا
– بهره مندی از یارانه صادرات
– پرداخت جوایز صادراتی
– حق العمل کار گمرک علاوه بر کارت حق العمل کاری می بایست کارت بازرگانی را نیز داشته باشد.
– کارت بازرگانی شرکت های خارجی نیز برای تایید شدن لازم است به اداره کارت بازرگانی وزارت فرستاده شود.
چند نکته :
– کارت بازرگانی به هر دو صورت حقیقی و حقوقی قابل اخذ می باشد. یعنی یک شخص می تواند هم به عنوان مدیر عامل یک شرکت بازرگانی و هم به عنوان یک شخص تاجر نسبت به اخذ کارت بازرگانی اقدام نماید.
– در صورتی که مدیر عامل نتواند برای انجام امور مربوطه شخصاَ مراجعه نماید مراجعه کننده ملزوم به ارائه کارت وکالت نامه رسمی و یا معرفی نامه از طرف شرکت می باشد.
– هر فرد بیش از یک کارت بازرگانی اعم از حقوقی و یا حقیقی نمی تواند داشته باشد.
– کلیه افراد می توانند پس از گذراندن مراحل لازم ( شرکت در کلاس های آموزش ) و تکمیل مدارک در صورت داشتن شرایط لازم اقدام به اخذ کارت بازرگانی نمایند.
– از شرایط اخذ کارت بازرگانی برای اشخاص حقیقی غیر ایرانی عمل متقابل کشور متبوع آن ها در مورد ایرانیان مقیم آن کشور می باشد. اما در موارد خاص که صدور کارت بازرگانی بدون توجه به عمل متقابل کشور متبوع متقاضی به تشخیص وزارت بازرگانی ضرورت داشته باشد، وزارت مذکور می تواند مجاز بودن صدور رعایت شرط عمل متقابل به اتاق بازرگانی و صنایع و معادن ایران را اعلام نماید.

یکی از رایج ترین انواع شرکت های تجاری در ایران، شرکت های سهامی هستند. شرکت های سهامی به دلیل کثرت سرمایه، تعدد شرکاء و تنوع و گستره فعالیت مهم ترین، بزرگ ترین و فعال ترین نوع شرکت در میان شرکت های موجود به حساب می آیند. شرکت های سهامی بر دو نوع هستند : شرکت سهامی عام و شرکت سهامی خاص
شرکتی که تمام سرمایه آن در موقع تأسیس منحصراً توسط موسسین تأمین گردیده است، شرکت سهامی خاص نامیده می شود. در این نوع شرکت، عبارت “شرکت سهامی خاص” حتماً باید قبل یا بعد از نام شرکت بدون فاصله با آن، در کلیه اوراق، اطلاعیه ها و آگهی های شرکت، به طور روشن و خوانا نوشته شود. تعداد سهامداران شرکت سهامی خاص نباید کمتر از سه نفر باشد.
تمام سرمایه شرکت سهامی خاص را (برخلاف شرکت سهامی عام) باید خود مؤسسان تأمین کنند که ممکن است به صورت نقدی یا غیر نقدی باشد. پرداخت نقدی نباید کمتر از 35 درصد بهای کل سهام باشد، میزان سرمایه آن نباید از مبلغ یک میلیون ریال کمتر شود. لذا، در مدت فعالیت شرکت، میزان سرمایه آن نباید از مبلغ یک میلیون ریال کمتر شود والا هر ذی نفعی می تواند انحلال آن را ( با رعایت شرایط ماده 5 لایحه اصلاحی ) از دادگاه درخواست کند. شرکت سهامی خاص دارای اساسنامه و ارکان سه گانه، یعنی مجامع عمومی ( عادی و فوق العاده ) هیئت مدیره و بازرس یا بازرسان، مرکب از اصلی و علی البدل و نیز مدیر عامل است. در مجامع عمومی هر سهم یک رای دارد. در بدو تاسیس، مجمع عمومی موسس و بعداَ مجمع عمومی عادی، مدیران را از بین سهامداران و بازرس یا بازرسان را از بین سهامداران یا از خارج انتخاب می کند. مدت مدیریت نباید از دو سال تجاوز کند. مدت بازرسی نیز یک سال مالی است. مدیر عامل را هیئت مدیره تعیین می کند. منافع شرکت به نسبت سهام، بین سهامداران تقسیم می شود. یادآوری می کنیم که شرکت سهامی خاص نمی تواند اوراق قرضه منتشر کند. اصولاَ سهام آن قابل معامله در بازار بورس نیست.
شرکت های سهامی خاص به طور کلی محدودیتی برای فعالیت ندارند و قانونگذار شرکت سهامی را هر چند، فعالیت آن تجاری نباشد شرکت بازرگانی و تجاری محسوب می نماید. با ثبت شرکت سهامی خاص، می توان با جمع آوری سرمایه های کوچک در محیطی دوستانه، به انجام فعالیت تجاری پرداخت.
این نوع از شرکت، جهت اخذ نمایندگی ها و یا شرکت در مناقصات و مزایده های دولتی و نمایشگاه ها و همچنین اخذ تسهیلات بانکی از اعتبار نسبتاَ خوبی برخوردار است. از آن جایی که صاحبان شرکت سهامی خاص می توانند تا 10 برابر سرمایه ثبت شده خود از سیستم بانکی وام بگیرند ، بنابراین در هنگام اخذ تسهیلات معمولاَ می بایست افزایش سرمایه داشته باشند.
بنا بر آنچه آمد، مشخصات و ویژگی های شرکت سهامی خاص را می توان به شرح ذیل برشمرد :
1. تعداد مدیران حداقل 3 نفر است.
2. تعداد سهامداران نباید از 3 نفر کمتر باشد.
3. سرمایه شرکت صرفاَ توسط موسسین تامین می شود.
4. حداقل سرمایه اولیه مبلغ یک میلیون ریال است.
5. در بدو تاسیس حداقل 35 درصد سرمایه به صورت نقدی باید به حساب شرکت تودیع شود.
6. صورت سرمایه غیرنقدی (در صورت وجود) باید به تفکیک تقویم و در اظهارنامه منعکس گردد.
7. چنانچه سهام ممتازی وجود داشته باشد باید موضوع آن در اظهارنامه قید شود.
8. سهام شرکت سهامی خاص قابل عرضه در بورس نیست.
9. در شرکت سهامی خاص اوراق قرضه قابل انتشار نیست.
10. انتقال سهام در شرکت سهامی خاص موکول به موافقت سایر شرکاست.

نکته
اظهارنامه که به امضاء کلیه سهامداران رسیده باشد به انضمام رسید واریز وجه و صورت اقلام غیرنقد و (با امضای سهامداران) به همراه صورت جلسه مجمع عمومی موسس مشعر بر رسیدگی به سهام و انتخاب مدیران و بازرس یا بازرسان و اعلام قبولی آنان و ذکر روزنامه کثیرالانتشاری که هرگونه آگهی راجع به شرکت تا تشکیل اولین مجمع عمومی عادی در آن منتشر خواهد شد، می بایست به مرجع ثبت تسلیم و رسید دریافت گردد.
به موجب ماده 7 قانون تجارت مندرجات اظهارنامه شرکت سهامی که باید دارای امضاء کلیه موسسین و قید تاریخ باشد به شرح ذیل است :
نام شرکت، مرکز اصلی شرکت، مدت شرکت، موضوع شرکت، هویت کامل و اقامتگاه موسسین، مبلغ سرمایه شرکت و تعیین مقدار نقد و غیرنقد آن به تفکیک، تعهدات سهام بانام و بی نام و مبلغ اسمی آن ها و در صورتیکه سهام ممتاز مورد نظر باشد تعیین تعداد و خصوصیات و امتیازات این گونه سهام، میزان تعهد هر یک از موسسین و مبلغی که پرداخت کرده اند با تعیین شماره حساب و نام بانکی که وجوه پرداختی در آن واریز شده است. در مورد آورده غیرنقد، تعیین اوصاف و مشخصات و ارزش آن به نحوی که بتوان از کم و کیف آورده غیرنقد اطلاع حاصل نمود.
سوالات خود را از ما بپرسید.

شرکت سهامی عام، شرکتی است که سرمایه آن به سهام تقسیم شده و مسئولیت صاحبان سهام، محدود به مبلغ اسمی سهام آن هاست. تعداد سهامداران شرکت سهامی عام باید حداقل پنج نفر باشد. در شرکت های سهامی عام ، به هنگام تاسیس، قسمتی از سرمایه را خود موسسان تامین می کنند و قسمتی دیگر از طریق فروش سهام به مردم تامین می شود. سرمایه اولیه شرکت در موقع تاسیس باید حداقل پنج میلیون ریال باشد. در تمام مدت فعالیت شرکت نیز میزان سرمایه نباید از این مبلغ کمتر شود؛ در غیر این صورت هر ذی نفعی می تواند انحلال آن را ( با رعایت شرایط ماده 5 لایحه اصلاحی ) از دادگاه درخواست کند. برای تاسیس شرکت سهامی عام، موسسان آن باید حداقل بیست درصد سرمایه را خود تعهد کنند و لااقل سی و پنج درصد مبلغی را که تعهد کرده اند، نقداَ در حسابی که به نام شرکت در شرف تاسیس در یکی از بانک ها افتتاح کرده اند، بسپارند.
آورده های موسسان ممکن است نقدی و غیر نقدی باشد. آورده غیر نقدی مخصوص موسسان است. خریداران سهام باید بهای آن ها را نقداَ بپردازند ؛ منتها پرداخت یکجای تمام بهای سهام الزامی نیست ؛ ولی نباید مبلغ پرداخت شده در موقع خرید سهام کم تر از سی و پنج درصد مبلغ اسمی هر سهم باشد. آورده های غیر نقدی موسسان باید تماماً ارزیابی و تسلیم شود.

مدارک لازم برای ثبت شرکت سهامی عام به قرار ذیل است :
مرحله اول: (مرحله تشکیل و تحصیل اجازه پذیره نویسی )
1- دو نسخه طرح اعلامیه پذیره نویسی که بایستی به امضاء کلیه موسسین رسیده باشد.
2- دو نسخه طرح اساسنامه تکمیل شده
3- دو نسخه اظهارنامه ی تکمیل شده
4- اصل گواهی بانکی مبنی بر پرداخت سرمایه (حداقل 35% از 20 % سرمایه تعهد شده)
5- اصل مجوز فعالیت از مراجع ذیربط در مواردی که ثبت موضوع نیاز به مجوز داشته باشد.
6- اصل مجوز اولیه از سازمان بورس و اوراق بهادار
مرحله دوم: ( مرحله ایجاد و ثبت شرکت های عام سهامی)
1- دو نسخه اصل روزنامه اعلامیه پذیره نویسی شده
2- دو نسخه صورتجلسه مجمع عمومی موسس و هیئت مدیره تکمیل و امضاء شده
3- اصل گواهی بانکی مبنی بر پرداخت مبالغ توسط پذیره نویسان
4- اصل مجوز وزارت کار،رفاه تعاون اجتماعی در صورتی که شرکت تعاونی سهامی عام باشد
5- اصل مجوز ثانویه از سازمان بورس و اوراق بهادار

6-سایر مدارک مورد نیاز

اطلاعات ضروری برای درج در طرح اساسنامه عبارتند از:
نام شرکت، موضوع شرکت، مدت شرکت، مرکز اصلی شرکت و نشانی شعبه ی آن، سرمایه ی شرکت به تفکیک نقدی و غیر نقدی، تعیین تعداد سهام و مبلغ اسمی آن و نعیین نوع آن (با نام، بی نام، ممتاز) ، تعیین مبلغ پرداخت شده برای هر سهم و نحوه ی باز پرداخت بقیه ی مبلغ اسمی حداکثر ظرف 5 سال، نحوه ی انتقال سهام بانام، نحوه ی تبدیل سهام بانام به بی نام و بالعکس، شرایط صدور اوراق قرضه (در صورت پیش بینی) ،نحوه ی افزایش و کاهش سرمایه ی شرکت، ترتیبات دعوت مجمع عمومی و ضوابط مربوط به رای گیری، تعداد مدیران و نحوه ی انتخاب آن ها و حدود وظایف و اختیارات آن ها و حدود و میزان سهام تضمینی مدیران، تعداد بازرسان شرکت، تعیین سال مالی شرکت و نحوه ی رسیدگی به حساب های آن، نحوه ی انحلال اختیاری شرکت، نحوه ی تغییر اساسنامه

یادآوری
لازم است بلافاصله قبل از نام شرکت یا بعد از آن، عنوان “شرکت سهامی عام” در کلیه اوراق و اطلاعیه ها و آگهی های شرکت به طور روشن و خوانا قید شود. شرکت دارای اساسنامه و ارکان سه گانه، یعنی مجامع عمومی (عادی و فوق العاده)، هیئت مدیره و بازرس یا بازرسان و نیز مدیر عامل است. مجمع عمومی موسس در بدو تاسیس شرکت، هیئت مدیره را از بین صاحبان سهام انتخاب می کند و بعداَ مجمع عمومی عادی عهده دار این کار است. تعداد اعضای هیئت مدیره نباید از پنج نفر کمتر باشد. مدت مدیریت مدیران، در اساسنامه تعیین می شود؛ لیکن این مدت نباید از دو سال تجاوز کند. مدیر عامل را هیئت مدیره انتخاب می کند. مجمع عمومی موسس در بدو تاسیس شرکت، بازرس یا بازرسان را برای مدت یک سال از بین سهامداران یا خارج آن ها برمی گزیند. و بعداَ این کار بر عهده مجمع عمومی عادی قرار می گیرد. در حوزه هایی که وزارت امور اقتصادی و دارایی اعلام می کند، بازرس یا بازرسان حتماَ باید از میان اشخاصی باشند که نام آن ها در فهرست رسمی بازرسان شرکت ها درج شده است. هیئت مدیره و بازرس یا بازرسان ، علاوه بر اعضای اصلی، علی البدل نیز باید داشته باشند.
در شرکت سهامی عام مبلغ اسمی هر سهم نباید از ده هزار ریال بیشتر باشد. در مجامع عمومی، هر سهم یک رای دارد. شرکت سهامی عام می تواند تحت شرایطی اوراق قرضه منتشر کند. دارندگان اوراق قرضه، در اداره امور شرکت هیچ گونه دخالتی ندارند و فقط طلبکار شرکت محسوب می شوند. سهام شرکت سهامی عام قابل معامله در بازار بورس است .

ماده 94 قانون تجارت شرکت بامسئولیت محدود را چنین تعریف کرده است :
” شرکت با مسئولیت محدود شرکتی است که بین دو یا چند نفر برای امور تجاری تشکیل شده و هر یک از شرکاء بدون این که سرمایه به سهام یا قطعات سهام تقسیم شده باشد، فقط تا میزان سرمایه ی خود در شرکت مسئول قروض و تعهدات شرکت است “.

شرکت با مسئولیت محدود شرکتی است که حداقل با دو نفر علاقمند به تاسیس شرکت که قصد آن ها انجام امور تجاری باشد پس از طی تشریفات تشکیل می گردد. از آن پس آورده های آن ها سرمایه شرکت تلقی می گردد که این سرمایه به صورت سهام یا قطعات سهام نمی باشد و مسئولیت شرکاء تا میزان سرمایه آن ها در شرکت است و نسبت به قروض مازاد بر سهم الشرکه خود مسئولیتی ندارند.
قانون گذار در تعریف شرکت بامسئولیت محدود به نحو منعکس در ماده 94 قانون تجارت، نخستین وصف این شرکت را مشارکت “دو یا چند نفر” دانسته است، که به معنای لزوم وجود حداقل دو شریک است. آیا باید این وصف را در زمره شرایط ماهوی به شمار آورد ؟ در پاسخ به این پرسش باید گفت که اگر وجود حداقل تعداد معینی شریک آن گونه که در شرکت های سهامی صادق است، شرط لازم باشد چنین شرطی را باید از شرایط ماهوی تلقی نمود.
امروزه، در نظام حقوقی ایران برخلاف کشورهای عضو جامعه اروپایی، وجود شرکت تجاری با یک شریک متصور نیست و لذا دو شریک برای تحقق مفهوم هر شرکت تجاری و از جمله امری ذاتی است.
با این حال، نظام قانون گذاری ایران با درک مشکلات ناشی از الزام وجود دو شریک و شناسایی حق تفکیک میان زندگی تجاری و زندگی خصوصی و خانوادگی برای ارباب تجارت و نیز در راستای تحولات رخ داده در سایر نظام های حقوقی، در مواد 739 و 747 لایحه اصلاحی قانون تجارت 1384 امکان تشکیل شرکت بامسئولیت محدود با یک شریک را به شرح زیر به رسمیت شناخته است :
ماده 739 : شرکت بامسئولیت محدود شرکتی است که به وسیله یک یا چند شخص تشکیل گردیده و هر یک از شرکا نسبت به بدهی ها و تعهدات شرکت تا میزان سرمایه ای که در شرکت گذارده اند، مسئولیت خواهند داشت.
ماده 747 : در صورتی که شرکت بامسئولیت محدود با بیش از یک شخص تاسیس شود، لیکن بعداَ به هر دلیل تعداد شرکا به یک شخص کاهش یابد، مدیر یا مدیران مکلفند مراتب را ظرف یک ماه از طریق روزنامه رسمی به اطلاع عموم برسانند. هر یک از مدیران که از این تکلیف سرباز زنند، به جزای نقدی از ده تا سی میلیون ریال محکوم خواهند شد.
شایان ذکر است که پذیرش شرکت های یک نفره به موجب دستورالعمل سال 1989 جامعه اروپایی به کشورهای عضو تکلیف شد و انگلستان در سال 1992 با اصلاح چند ماده از قانون شرکت های 1985 این نهاد جدید را وارد نظام حقوق شرکت های خود نمود.
در فرانسه نیز همان گونه که در بررسی ساختار شرکت های تجاری این کشور دیده شد، نظام حقوقی یاد شده که از سال 1985 و به طور ناقص این نهاد را پذیرفته بود، با الهام از دستورالعمل جامعه اروپایی، عنوان شرکت های یک نفره را در اصلاحات سال 1999 قانون تجارت خود به طور کامل به رسمیت شناخت.

در رابطه با ثبت شرکت با مسئولیت محدود، توجه به نکات ذیل حائز اهمیت است :
– حداقل تعداد مدیران ، یک نفر می باشد. ( برخلاف شرکت های سهامی اولاَ مدیر یا مدیران ممکن است از بین شرکاء یا خارج انتخاب شوند. ثانیاَ مدت خدمت آنان ممکن است محدود یا نامحدود باشد ).
– اعضاء هیئت مدیره نباید کارمند بوده و دارای سابقه کیفری ( سوء پیشینه ) باشند.
– از آن جا که تشکیل شرکت با مسئولیت محدود ، عموماَ بر پایه شناخت شرکا از یکدیگر و اعتماد و اطمینانی که آنان به یکدیگر دارند صورت می گیرد از این رو، مادامی که تعداد شرکا از 12 نفر تجاوز نکرده است قانوناَ خود آن ها در شرکت نظارت دارند، در عین حالی که از تعیین ناظر و بازرس ممنوع نشده اند. ولی هر گاه عده شرکا بیش از 12 نفر باشد ، تعیین هیات نظارت – که به جای بازرس شرکت سهامی است – ضروری است.

به طور کلی مجامع عمومی شرکت سهامی عبارتند از :
1- مجمع عمومی موسس

2- مجمع عمومی عادی
3- مجمع عمومی فوق العاده
که مجمع عمومی هر شرکت سهامی از اجتماع کلیه صاحبان سهام تشکیل می گردد و مقررات مربوط به نحوه حضور و حد نصاب لازم برای تشکیل آن و آراء لازم برای گرفتن تصمیمات مناسب در اساسنامه معین می شود و اگر در قانون تکالیف و شرایط خاصی مقرر شده باشد برابر آن عمل می شود که درباره هر یک از مجامع مذکور و نحوه تاسیس و حد نصاب لازم برای رسمیت آن ها به ترتیب توضیحاتی داده می شود.
1- مجمع عمومی موسس و نحوه تشکیل آن
این مجمع فقط یک بار تشکیل می شود و برای رسمیت آن حضور عده ای از پذیره نویسان که حداقل نصف سرمایه شرکت را تعهد نموده اند ضروری است و هر گاه با اولین دعوت در جلسه اول تعداد حاضرین به حد نصاب لازم نرسید برای دو نوبت دیگر از صاحبان سهام دعوت می گردد با قید این شرط که حداقل 20 روز قبل از تشکیل مجمع عممومی آگهی دعوت با درج دستور جلسه قبل و نتیجه آن در روزنامه کثیرالانتشاری که در اعلامیه پذیره نویسی معین شده است منتشر گردد در اینصورت مجمع عمومی جدید وقتی قانونی است که حداقل یک سوم صاحبان سرمایه شرکت حضور بهم رسانند در هر یک از دو مجمع مذکور تصمیمت باید با اکثریت دوسوم آراء حاضرین اتخاذ گردد و هر سهم دارای یک رای خواهد بود و اگر در مجمع عمومی سوم اکثریت لازم حاصل نگردید، موسسین باید عدم تشکیل شرکت را اعلام نمایند.

وظایف مجمع عمومی موسس
مهمترین وظایف مجمع مزبور به قرار ذیل است :
1- رسیدگی به گزارش موسسین و تصویب آن
2- احراز پذیره نویسی کلیه سهام شرکت و تادیه مبلغ لازم
3- تصویب طرح اساسنامه شرکت و در صورت لزوم اصلاح آن
4- انتخاب اولین مدیران و بازرس یا بازرسان شرکت
5- تعیین روزنامه کثیرالانتشاری که هرگونه دعوت و اطلاعیه و آگهی برای سهام داران و تشکیل مجمع عمومی در آن درج شود تا مطلع گردند.
لازم به توضیح است که برای شرکت های سهامی خاص تشکیل مجمع عمومی موسس الزامی نیست.
2- مجمع عمومی عادی
این مجمع همانطوری که از اسم آن پیدا است در مواقع عادی و معمولی تشکیل می گردد و درباره تشکیل آن ماده 89 قانون تجارت چنین تصریح دارد.
مجمع عمومی عادی شرکت باید سالی یک بار در موقعی که در اساسنامه پیش بینی گردیده برای رسیدگی به ترازنامه و حساب سود و زیان مالی سال قبل و در صورت دارایی و مطالبات و دیون شرکت و صورتحساب دوره عملکرد سالیانه شرکت و رسیدگی به گزارش مدیران و بازرس یا بازرسین و سایر امور مربوط به حساب های مالی تشکیل شود “.
با توجه به ماده مزبور مجمع عمومی عادی در حقیقت با حضور کلیه دارندگان سهام و یا نمایندگان آن ها برابر اساسنامه سالی یکبار بایستی تشکیل شود و منظور از تشکیل این است که :
1- به ترازنامه و حساب ها و سود و زیان یکساله شرکت رسیدگی نماید.
2- در جریان صورت دارایی و مطالبات و دیون شرکت باشد.
3- گزارش بازرسان و مدیران شرکت را استماع نماید زیرا بدون قرائت گزارش بازرس یا بازرسان شرکت، اخذ تصمیم نسبت به ترازنامه و سود و زیان مالی در مجمع عمومی معتبر نخواهد بود.
4- تصویب سود و اندوخته و تقسیم آن بین صاحبان سهام با تصویب مجمع عمومی است.
برای رسمیت مجمع عمومی عادی حداقل حضور بیش از نصف صاحبان سهامی که حق رای دارند ضروری است اگر در اولین دعوت عده مزبور به حد نصاب نرسید برای بار دوم از آن ها دعوت به عمل می آید در این مرحله هر تعدادی از صاحبان سهام که حق رای دارند در جلسه حاضر شود مجمع عمومی رسمیت یافته و اخذ تصمیم خواهد نمود به شرط آنکه نتیجه دعوت جلسه اول در آن جلسه قید شده باشد و تصمیمات مجمع عمومی عادی با اکثریت نصف به علاوه یک آراء حاضرین در جلسه رسمی معتبر می باشد.
3- مجمع عمومی فوق العاده
این مجمع در مواردی که وضعیت خاصی ایجاب نماید که صاحبان سهام تصمیم بخصوصی اتخاذ نمایند و آن وضعیت خارج از جریانات عادی و معمولی باشد تشکیل می شود مانند اینکه بخواهند تغییراتی در اساسنامه شرکت داده و یا سرمایه آن را کاهش یا افزایش دهند. و یا قبل از رسیدن موعد بخواهند شرکت را منحل نمایند. در مجمع عمومی فوق العاده دارندگان بیش از نصف سهامی که حق رای دارند باید حاضر شوند چنانچه در اولین دعوت تعداد سهامداران به حد نصاب لازم نرسید برای مرتبه دوم از آن ها دعوت می شود و جلسه با حضور یک سوم صاحبان سهام رسمیت خواهد یافت مشروط بر اینکه در دعوت نامه دوم نتیجه دعوت اول قید شده باشد و تصمیمات مجمع عمومی فوق العاده با اکثریت دوسوم آراء حاضرین در جلسه رسمی معتبر خواهد بود.

وظایف و اختیارات هیئت مدیره
هیئت مدیره – جز در مواردی که اتخاذ تصمیم درباره آن ها در صلاحیت مجامع عمومی قرار دارد – با رعایت قوانین و مقررات جاری و اساسنامه، صلاحیت اداره امور شرکت تعاونی را داراست. در همین زمینه قانون وظایف و اختیارات هیئت مدیره را به شرح ذیل تعیین می کند :

– دعوت از مجمع عمومی عادی و فوق العاده ؛
– اجرای اساسنامه و تصمیمات مجامع عمومی و سایر مقررات مربوط ؛
– تعیین و نصب ، عزل و قبول استعفای مدیر عامل و نظارت بر کارهای وی و پیشنهاد میزان حقوق و مزایای مدیر عامل و آیین نامه مربوط به وظایف و اختیارات وی به مجمع عمومی عادی برای تصویب ؛
– قبول درخواست عضویت داوطلبان ؛
– اخذ تصمیم درباره انتقال سهم اعضا به یکدیگر ؛
– دریافت استعفای هر یک از اعضای هیئت مدیره ( قبول استعفای جمعی اعضای هیئت مدیره در صلاحیت مجمع عمومی فوق العاده است ) ؛
– نظارت بر هزینه های جاری شرکت تعاونی و رسیدگی به حساب ها و ارائه نتایج آن به بازرس یا بازرسان و تسلیم به موقع گزارش های مالی و ترازنامه و حساب سود و زیان به مجمع عمومی عادی ؛
– تهیه و تنظیم طرح ها ، برنامه و بودجه و سایر پیشنهادها و تسلیم آن ها به مجمع عمومی عادی برای اخذ تصمیم ؛
– تعیین نماینده از بین اعضای شرکت تعاونی برای حضور در جلسات مجامع عمومی اتحادیه های تعاونی و شرکت هایی که شرکت تعاونی در آن ها عضویت یا مشارکت دارد ؛
– تهیه دستورالعمل های داخلی شرکت تعاونی و تقدیم آن به مجمع عمومی عادی برای تصویب ؛
– تعیین نماینده یا وکیل با حق توکیل غیر در دادگاه ها ، مراجع قانونی و سایر سازمان ها ؛
– تعیین و معرفی صاحبان امضای مجاز ( یک یا دو نفر از اعضای هیئت مدیره به اتفاق مدیر عامل ) برای امضای قراردادها و اسناد تعهد آور ؛
– انجام سایر اموری که به موجب قانون یا اساسنامه و سایر مقررات بر عهده هیئت مدیره گذاشته شده است ، که از آن جمله پیشنهاد اخراج عضو به مجمع عمومی عادی ( موضوع ماده 13 قانون بخش تعاونی ) را می توان نام برد.
به علاوه، اولین هیئت مدیره مکلف است ظرف یک ماه از تاریخ برگزاری اولین مجمع عمومی عادی برای ثبت شرکت تعاونی در مراجع ذی صلاح اقدام کند.
شرح وظایف و اختیارات : اینک به اختصار توضیحاتی درباره برخی وظایف و اختیارات هیئت مدیره می آوریم :
– هیئت مدیره با تصمیم اکثریت اعضا برای تشکیل مجامع عمومی دعوت به عمل می آورد ؛ ولی لازم به ذکر است که دعوت مجامع عمومی از اختیارات طلق هیئت مدیره نیست و وزارت تعاون و بازرسان نیز در مواردی می توانند از اعضا برای تشکیل مجامع عمومی دعوت کنند.
– اجرای تصمیمات مجامع عمومی برعهده هیئت مدیره است ؛ زیرا مجمع عمومی رکن تصمیم گیرنده و هیئت مدیره رکن اداره کننده است. هیئت مدیره مکلف است مقررات قاننی و اساسنامه شرکت و مصوبات مجامع عمومی را در اداره امور شرکت مرعی دارد و در این چهارچوب مدیریت کند.
– انتخاب مدیر عامل بر عهده هیئت مدیره است ؛ در واقع هیئت مدیره مکلف به انجام این امر است. هیئت مدیره می تواند مدیر عامل را عزل کند؛ در این صورت چون شرکت تعاونی باید مدیر عامل داشته باشد، هیئت مدیره مکلف است مدیر عامل دیگری برای شرکت تعیین کند. هرگاه مدیرعامل استعفا دهد، قبول آن با هیئت مدیره است. به طور کلی اخذ تضمین از مدیر عامل و ابواب جمعی وی و کارکنان، از وظایف هیئت مدیره است. ضوابط و معیارهای لازم برای میزان این تضمین و میزان حقوق و مزایای مدیر عامل و کارکنان و نیز آیین نامه مربوط به وظایف و اختیارات مدیر عامل را هیئت مدیره برای تصویب به مجمع عمومی عادی پیشنهاد می کند.
– قبول درخواست عضویت از داوطلبان جدید و تصمیم گیری درباره آن ها با ملحوظ داشتن شرایطی که برای عضویت شرکت تعاونی در قانون و اساسنامه شرکت مقرر است ، در صلاحیت هیئت مدیره است. علاوه بر آن، هیئت مدیره در قبول عضو جدید باید مقدورات و ظرفیت شرکت را مراعات کند. بررسی وجود شرایط عضویت در داوطلبان اولیه عضویت، در بدو تاسیس شرکت تعاونی برعهده هیئت موسس است.
– اخراج عضو جزء اختیارات هیئت مدیره نیست و این امر، در صلاحیت مجمع عمومی عادی است . اخراج عضو موکول به شرایطی است که در قانون مقرر شده است. هیئت مدیره با ارائه دلایل تحقق شرط لازم می تواند اخراج عضو را از مجمع عمومی عادی درخواست کند.
– اعضای شرکت تعاونی می توانند سهم خود را به اعضای همان شرکت انتقال دهند. این انتقال با موافقت هیئت مدیره میسر است و هیئت مدیره باید در تصمیم گیری درباره آن، منع مصرح در آیین نامه مربوط را دایر بر اینکه میزان سهام هیچ یک از اعضا نباید بیش از پانزده درصد کل سرمایه شرکت باشد، مراعات کند.
– هیئت مدیره باید بر هزینه های جاری تعاونی نظارت تامه داشته باشد و این نظارت غالباَ استصوابی است. توضیح اینکه نظارت عبارت است از مراقبتی که ناظر بر اقدام به عملی، اعمال می کند و به دو صورت است : استصوابی و اطلاعی.
نظارت استصوابی، مراقبت ناظر بر اقدام به عملی و تصویب آن عمل قبل از اقدام است. در نظارت استصوابی اقدام به عمل، موکول است به موافقت ناظر، به نحوی که بدون کسب این موافقت نباید هیچ گونه اقدامی صورت گیرد : در نظارت اطلاعی ناظر بر اقدام به عملی اطلاع دارد ؛ ولی موافقت وی لازمه آن عمل نیست.
– رسیدگی به حساب ها و تهیه گزارش های مالی و نیز ارائه گزارش مربوط به هزینه های جاری و نتایج حاصل از رسیدگی به حساب ها به بازرس یا بازرسان و ارائه گزارش های لازم به مجمع عمومی عادی از وظایف هیئت مدیره است.
– تهیه و تنظیم بودجه، طرح ها ، برنامه و هزینه عملیات در سال بعد و ارائه آن ها به بازرس یا بازرسان نیز از وظایف هیئت مدیره است. علاوه بر آن هیئت مدیره بودجه تنظیمی و هزینه های پیش بینی شده و طرح ها و برنامه های مذکور را باید برای تصویب به مجمع عمومی عادی تسلیم کند.
– هیئت مدیره باید از بین اعضای شرکت تعاونی نماینده ای برای حضور در جلسات مجامع عمومی شرکت های تجاری و اتحادیه های تعاونی که شرکت تعاونی در آن ها مشارکت یا عضویت دارد، تعیین و معرفی کند. ناگفته نماند که هیئت مدیره عندالاقتضا باید گزارشی در خصوص میزان مبلغ مربوط به بازپرداخت قیمت سهام اعضایی که از شرکت تعاونی خارج شده اند به مجمع عمومی عادی ارائه دهد.
– تهیه دستورالعمل های داخلی و پیشنهاد آن برای تصویب به مجمع عمومی عادی، تعیین نماینده یا وکیل با حق توکیل غیر برای حضور در سازمان ها یا اقامه دعاوی شرکت تعاونی یا دفاع از شرکت در دادگاه ها و تعیین صاحبان امضای مجاز برای امضای قراردادها و اسناد مربوط به شرکت از دیگر وظایف و اختیارات هیئت مدیره است.
– هیئت مدیره می تواند برای سرمایه گذاری یا به کار انداختن وجوه مازاد بر نیاز شرکت به طریقی که مجمع عمومی عادی تصویب می کند اقدام کند و نیز می تواند با تصویب این مجمع، برای اجرای برنامه های مصوب و توسعه عملیات و رفع تنگناهای مالی به استقراض و تحصیل اعتبار و دریافت قرض الحسنه و غیره روی آورد. ناگفته نماند که پس از تصویب مجمع عمومی عادی سالانه، مراقبت در کسر مبالغ مربوط به ذخیره قانونی و اندوخته احتیاطی و منظور کردن آن در حساب های مربوط و کسر مبلغ راجع به حق تعاون و آموزش و واریز آن به صندوق تعاون از وظایف هیئت مدیره است. هیئت مدیره می تواند عندالاقتضا طرح ادغام شرکت را برای تصمیم گیری به مجمع عمومی فوق العاده پیشنهاد کند. ( علاوه بر هیئت مدیره ، بازرس یا بازرسان و حداقل یک سوم اعضای شرکت تعاونی می توانند ادغام آن را به مجمع عمومی فوق العاده پیشنهاد کنند )
– یکی دیگر از وظایف هیئت مدیره این است که مراقبت کند تا اظهارنامه و ترازنامه و حساب سود و زیان سال مالی متکی به دفاتر قانونی شرکت تعاونی، حداکثر تا آخر تیرماه هر سال به حوزه مالیاتی مربوط تسلیم و مالیات متعلقه پرداخت شود.

جمعی بودن وظایف و اختیارات هیئت مدیره
اجرای وظایف و اعمال اختیارات هیئت مدیره به صورت جمعی صورت می گیرد؛ زیرا وظایف و اختیارات را قانون به هیئت مدیره تکلیف و تفویض کرده است ، نه به اعضای آن . برای اینکه اقدامات هیئت مدیره به صورت جمعی باشد، لازم است در جلسه رسمی هیئت مدیره با اکثریت مقرر ( اکثریت مطلق اعضای حاضر ) درباره آن ها تصمیم گیری شود و در صورت جلسه مربوط قید گردد. هیچ یک از اعضای هیئت مدیره حق ندارد از اختیارات هیئت مدیره است اقدام نماید، مگر در موارد خاص که با تصویب قبلی هیئت مدیره، به صورت کتبی، اختیاراتی به وی داده شده باشد.
هر گاه عضو هیئت مدیره بدون داشتن اختیارات لازم اقدامی کند، این امر در مقابل اشخاص ثالث معتبر خواهد بود؛ زیرا ظاهراَ عضو هیئت مدیره در اقدام خود ماذون از طرف هیئت مدیره است و معقول و معمول نیست که اشخاص ثالث در هر مورد، ماذون بودن عضو مذکور را جویا شوند، لذا هرگاه عضو هیئت مدیره بدون داشتن اختیار لازم اقدامی کند که از آن حقی برای دیگران نسبت به شرکت تعاونی یا تکالیفی برای شرکت در برابر این اشخاص ایجاد شود، شرکت تعاونی و هیئت مدیره مسئول آن خواهند بود و نمی توانند به استناد اینکه عضو هیئت مدیره بدون داشتن اختیار اقدام کرده است، از آن معاف شوند. عضو مذکور در برابر هیئت مدیره مسئول است و هیئت مدیره می تواند برای جبران زیان وارده به وی رجوع کند.
نمایندگی یا وکالتی که هیئت مدیره برای انجام کاری به عضوی واگذار کرده است قابل واگذاری به غیر نیست، مگر اینکه در این مورد، از طرف هیئت مدیره وکیل در توکیل به غیر باشد.

واگذاری اختیارات به مدیر عامل
هیئت مدیره می تواند قسمتی از اختیارات خود را با اکثریت سه چهارم آرا به مدیر عامل تفویض کند. توضیح اینکه، هیئت مدیره می تواند قسمتی از اختیارات خود را به مدیر عامل واگذار نماید نه همه آن را. اکثریت سه چهارم نسبت به همه اعضای هیئت مدیره است ، نه اعضای حاضر در جلسه رسمی .

• مواد غذایی :
هر ماده ای که برای تغذیه و حمایت بدن انسان مصرف شود ماده غذایی نام دارد.
مطابق دسته بندی اداره مواد غذایی و آشامیدنی، محصولات غذایی به شرح ذیل تقسیم می شوند:
1) گروه مواد اولیه، بسته بندی، نمک و افزودنی ها

2) گروه روغن، فرآورده های آردی، شیرینی و شکلات، غلات
3) گروه لبنیات، کنسروهای گوشتی و فرآورده های گوشتی
4) گروه آبمیوه ( انواع آبمیوه، نکتار، پوره، کنسانتره، نوشابه و نوشیدنی ها)
5) گروه خشکبار، ادویه، کنسروهای غیر گوشتی و محصولات و فرآورده های کشاورزی و چای
6) گروه ثبت ورود
در این مطلب قصد داریم به مجوزهایی که جهت فعالیت در زمینه مواد غذایی، لازم به دریافت آنها می باشید، اشاره کنیم.
• مجوز بهداشتی :
به پروانه تاسیس، مسئول فنی، بهره برداری و ساخت، همچنین مجوز ورود، ترخیص و صادرات محصولات مشمول قانون مواد غذایی، آشامیدنی، آرایشی بهداشتی، اطلاق می شود.
• پروانه تأسیس :
به مجوزی اطلاق می شود که پس از صدور پروانه بهره برداری صنعتی یا کارت شناسایی یا پروانه گواهی فعالیت صنعتی از وزارت صنایع یا جهاد و بر اساس اصول و ضوابط مربوطه، که قبلاً هماهنگ شده است، توسط معاونت غذا و دارو دانشگاه، صادر می شود.
• پروانه مسئول فنی :
مسئول فنی به فردی اطلاق می شود که دارای شرایط لازم جهت کنترل و نظارت بر تولید، در کارگاه ها و کارخانجات، با مدارک تحصیلی حداقل کارشناسی باشد. مؤسسات مشمول قانون در زمان اخذ پروانه ساخت، بایستی دارای مسئول تایید شده از طرف معاونت غذا و دارو دانشگاه بوده و پروانه مسئولیت فنی را اخذ کرده باشند.
• پروانه بهره برداری :
برای واحد تولیدی، در صورت داشتن شرایط و ضوابط از نظر تجهیزات و امکانات و پس از صدور پروانه تاسیس و مسئول فنی، صادر می شود.
• پروانه ساخت :
پروانه ساخت به مجوزی اطلاق می شود که فرمول ساخت تایید شده از طرف اداره کل نظارت بر مواد غذایی و بهداشتی در آن درج شده و زمانی صادر می شود که پروانه های تاسیس، مسئول فنی و بهره برداری صادر شده باشد.
• مجوز ورود کالا :
مجوزی است که بر طبق مقررات واردات و صادرات وزارت بازرگانی و در صورت تکمیل مدارک مربوطه، توسط اداره کل نظارت بر مواد غذایی و بهداشتی و یا ادارات تابعه، بر حسب مورد، پس از طی مراحل قانونی و بررسی های لازم صادر می شود و در واقع موافقت اولیه برای ورود کالای مورد نظر به کشور می باشد.
• مجوز ترخیص کالا :
مجوزی است که پس از ورود کالا به گمرک کشور و پس از تایید قابلیت مصرف و طی مراحل قانونی، برابر مقررات مربوطه، صادر می شود.
• مدارک لازم جهت صدور پروانه تاسیس و بهره برداری :
1- درخواست کتبی به عنوان اداره نظارت بر مواد غذایی و بهداشتی مربوطه.
2- ارائه تصویر پشت و روی برابر اصل شده پروانه بهره برداری معتبر از وزارت صنایع با ادارات تابعه یا در موارد مربوطه، از وزارت جهاد.
3- تکمیل و ارائه فرم تاسیس که توسط اداره نظارت، تحویل متقاضی می شود. ضمناً کلیه صفحات فرم مذکور، پس از تکمیل باید به تایید مسئول اداره نظارت بر مواد غذایی و بهداشتی رسیده و ممهور به مهر دانشگاه مربوطه باشد.
4- نشانی کامل محل با رسم کروکی.
5- ارائه کروکی نقشه محل با ذکر متراژ کلیه قسمت های مختلف (سالن تولید، بسته بندی، انبار مواد اولیه، انبار محصولات ساخته شده، آزمایشگاه، سرویس های بهداشتی کارگران و غیره). کروکی می بایستی در محل توسط کارشناسان مربوطه بررسی و در صورت تایید مهر و امضاء شود.
6- ارائه مدارک مربوط به ثبت شرکت و ارائه روزنامه رسمی.
7- هر گونه تغییر نام، تغییر محل، تغییر نوع تولیدات و غیره لازم است در پروانه صادره از طرف اداره کل صنایع یا جهاد کشاورزی اصلاح و تصویر پشت و روی برابر اصل شده پروانه مزبور را ارائه گردد.
8- ارائه تصویر تصویر تاییدیه سازمان حفاظت محیط زیست ( به غیر از شهرهای صنعتی) در پاره ای موارد با توجه به نوع محصول که اثرات سوء بر محیط اطراف داشته باشد.
9- ارائه تاییدیه بهداشتی در مورد سیستم آب و فاضلاب و سایر موارد مربوطه با توجه به نوع محصول و رد صورت نیاز.
10- بازدید از موسسه، جهت تکمیل فرم بهره برداری که می تواند همزمان با بررسی کروکی موضوع بند 5 باشد.
11- تطبیق مؤسسه با حداقل ضوابط فنی و بهداشتی مربوط به هر نوع محصول.
12- تاییدیه کارشناس و یا کارشناسان بازدید کننده در قسمت مربوطه، ضمنا کلمه نسخ باید ممهور به مهر اداره نظارت و مسئول مربوطه باشد.
13- در موقع اصلاح یا تغییر خطوط پروانه های تأسیس و بهره برداری، ارائه مدارک مربوطه به بندهای یک، دو،سه و پنج و نیز اصل پروانه های تاسیس و بهره برداری جهت اصلاح ضروریست.
• مدارک لازم جهت صدور پروانه مسئول فنی :
الف) مدارک تحویلی توسط مؤسسه :
1- تصویر کلیه صفحات شناسنامه، یک نسخه.
2- ارائه گواهی طی دوره کارآموزی در صنعت مربوطه توسط مسئول فنی الزامی می باشد.
3- برای فارغ التحصیلان رشته های دبیری، در صورت کسب موافقت قبلی این اداره کل یا ارائه حکم قطعی بازنشستگی الزامی است.
4- مشمولین طرح نیروی انسانی، بایستی معافیت از طرح یا گواهی مبنی بر گذراندن طرح مذکور رأی از اداره کل تامین نیروی انسانی، ارائه نمایند.
5- تصویر مدارک تحصیلی (ارائه درسی و واحدهای گذرانده شده در دوره تحصیلی کارشناسی یا بالاتر در صورت نیاز).
6- پنج قطعه عکس 46.
7- ارائه تاییدیه ارزش تحصیلی صادره از دانشگاه مربوطه؛ در مورد فارغ التحصیلان خارج از کشور، تاییدیه وزارت علوم و تحقیقات و فناوری، در مورد دانش آموختگان دانشگاه آزاد.
8- ارائه اصل پروانه مسئول فنی قبلی و استفای قطعی ایشان، در خصوص مؤسساتی که مسئول فنی آن ها تغییر می کند الزامی است.
9- مدارک فوق به انضمام نام کتبی می بایستی از طرف مؤسسه مربوطه، به اداره نظارت بر مواد غذایی مربوطه ارسال و طی آن، مسئول فنی را معرفی نمایند.
ب) مدارکی که توسط اداره تابعه، در دانشگاه های علوم پزشکی سراسر کشور، پس از تأیید و مطابقات با چارت مسئولین فنی، تکمیل خواهد شد :
1- اخذ کلیه مدارکی که در بند الف اشاره شد.
2- تحویل فرم های مربوط به مسئولین فنی.
3- برگ سوگندنامه مسئول فنی و مؤسسه و سرمایه گذار.
4- قرارداد استخدامی بین کارخانه و مسئول فنی و برگ پرسشنامه مسئول فنی.
• مدارک لازم جهت صدور و تمدید پروانه ساخت :
1- دارابودن پروانه تأسیس و بهره برداری و پروانه مسئول فنی.
2- تکمیل و ارائه فرم درخواست صدور پروانه ساخت ( تکمیل و امضاء شده توسط مسئول فنی).
3- ارائه فرم برچسب با مطالب مندرج بر روی آن.
4- ارائه تصدیق ثبت نام نهایی محصول.
5- ارائه فیش بانکی، جهت صدور پروانه، مطابق تصویب نامه هیات وزیران که بر حسب مورد اعلام می شود.
6- در خصوص تمدید پروانه های ساخت ارائه اصل پروانه های ساخت، قبلی و رعایت مفاد بند 1و2و3و4 الزامی است.
• مدارک لازم جهت صدور مجوز واردات مواد غذایی، آشامیدنی، آرایشی و بهداشتی :
برای ورود کالاهای مشمول ماده 16 قانون مواد خوراکی، آشامیدنی، آرایشی و بهداشتی که بر طبق مقررات واردات و صادرات وزارت بازرگانی، ورود آنها بلامانع می باشد. لذا متقاضی ابتدا باید مدارک ذیل را تکمیل و ارائه نماید:
1- پیش نویس نمونه در صورت لزوم.
2- اصل اوراق ثبت سفارش تکمیل شده به انضمام یک برگ تصویر صفحه اول آن.
3- سه نسخه پیش فاکتور (پروفرما) اصل، به انضمام دو برگ تصویر آن.
4- آنالیز معتبر مرتبط با پروفرم کالا شامل مشخصات کامل فیزیکی، شیمیایی و در صورت لزوم مشخصات میکروبی.
5- در صورت داشتن سابقه ورود کالا با همان مشخصات قبلی تولید کننده و آنالیز کالا، تصویر پیش فاکتور سابقه، ضمیمه می گردد.
پس از بررسی آنالیز و مطابقت آن با استانداردهای ملی یا منابع معتبر خارجی از قبیل (BP USP WHO ) و غیره مجوز ورود صادر خواهد شد.
• مدارک لازم جهت صدور مجوز ترخیص مواد اولیه غذایی، آشامیدنی، آرایشی و بهداشتی :
برای صدور مجوز ترخیص، متقاضی می بایست، مدارک زیر را تکمیل و به اداره کل نظارت بر مواد غذایی و بهداشتی و یا ادارات نظارت تابعه ارائه نماید :
1- اصل نسخه دوم متقاضی (نسخه دوم پروفرم تایید شده در مرحله ورود).
2- اصل برگ آنالیز، به انضمام یک برگ تصویر آن پس از بررسی مدارک و کنترل کلیه مشخصات، از گمرک ورودی اقدام به نمونه برداری گردیده و به همراه برگ آنالیز تایید شده به آزمایشگاه های کنترل غذا و دارو ارسال تا پس از مطابقت نمونه با آنالیز مربوطه مجوز مصرف صادر شود.
3- فاکتور کالا ( به انضمام یک برگ تصویر آن).
4- اصل گواهی بهداشت و قابلیت مصرف، مرتبط با فاکتور که به تایید مقامات ذی صلاح بهداشتی کشور مبدأ رسیده و ممهور به مهر سفارت جمهوری اسلامی ایران باشد.
• نحوه صدور مجوزهای بهداشتی :
_ پروانه تاسیس : پروانه تاسیس موسسات مشمول قانون بر اساس پروانه های بهره برداری صنعتی که از طرف وزارت صنایع و یا جهاد کشاورزی صادر شده و تصویر برابر اصل شده آن همراه با سایر مدارک که قبلاً اعلام شده، به این معاونت ارسال می شود و با توجه به رای کمیته فنی مورخ 6/6/1379 که به معاونت غذا و دارو دانشگاه تفویض اختیار گردیده صادر می شود و در مواد خاص، در کمیته فنی مطرح و پس از تایید کمیته صادر می گردد.
_ پروانه بهره برداری : پروانه بهره برداری پس از صدور پروانه تأسیس یا به طور همزمان و در صورت داشتن ضوابط مربوطه از نظر امکانات، ماشین آلات و تجهیزات و ارسال فرم بهره برداری و نیز تایید شرایط فنی و بهداشتی مؤسسه در معاونت غذا و دارو دانشگاه صادر می شود.

دانلود نمونه نام های ایرانی برای استفاده در نامگذاری شرکت های و موسسات

همه چیز درباره انتخاب نام شرکت
انتخاب نام شرکت شاید به نظر اهمیت چندانی نداشته باشد ، اما در حقیقت یکی از المان های اصلی در راه اندازی کسب و کار است. اما چرا؟ وقتی شما شرکتی راه اندازی می کنید ، مواردی در کسب و کارتان وجود که پایه های اصلی فعالیت شما هستند ، مثلا خدمات با کیفیت ، جذب مشتری ، دخل و خرج و … . در بخش جذب مشتری هرچقدر مهارتتان بیشتر شود ، کانال هایی بیشتری را کشف می کنید که از طریق آنها می توانید خود را به مشتری معرفی کنید اما باید بدانید که در حالتی که رقابت در کارتان زیاد است ، مشتری برای شناختن شما زیاد وقت صرف نمی کند ، پس باید راهی باشد که در حداقل زمان ، حداکثر پیام را به مشتری خود منتقل کنید. یکی از این راه ها نام زیبا و مرتبط در مورد کارتان هست.

معنی انتخاب نام زیبا و مرتبط چیست؟
سعی کنید نامی که انتخاب می کنید طوری نباشد که از گفتن آن خجالت زده شوید. قبل از ثبت شرکت خود ، خوب روی این موضوع فکر کنید و نامی انتخاب کنید که برازنده شخصیت کاریتان باشد. در زمان انتخاب نام آن را تصور کنید و شکوه و عظمت آن را به چالش بکشید ، این کار نه تنها در زمان طراحی لوگو و علامت تجاری و ثبت برند شرکتتان به یاری شما می آید بلکه تصویری از آینده موفق کاری به شما می دهد که اسم شرکت شما بر زبان هر قشر از جامعه جاریست.

شرایط اخذ رتبه 5 ابنیه : اگر قرار است تا آینده ای نزدیک به عنوان پیمانکار در رشته ابنیه و ساختمان فعالیت کنید؛ پس حتماً باید اطلاعاتی در مورد شرایط اخذ رتبه ۵ ابنیه کسب نمایید. بدین منظور می توانید با ما همراه شوید زیرا ما امروز می خواهیم در مورد شرایط اخذ رتبه ۵ ابنیه صحبت کنیم.

اخذ رتبه 5 ابنیه - پیمانکار ابنیه و ساختمان به چه کسی گفته می شود؟
قبل از پرداختن به بحث شرایط اخذ رتبه ۵ ابنیه اجازه دهید که ببینیم منظور از پیمانکار ابنیه و ساختمان کیست. طبق تعریف رایج در قانون، افراد حقیقی یا حقوقی که در یکی از زمینه های مرتبط با ساخت ابنیه و ساختمان های عمومی فعالیت دارند و موفق به اخذ گواهی صلاحیت پیمانکاری در رشته ابنیه شده اند؛ پیمانکار ابنیه و ساختمان نامیده می شوند. منظور از زمینه های مربوط به ساخت ساختمان ها و ابنیه ها، فعالیت هایی نظیر ساخت بناهای فلزی، آجری، چوبی، سنگی، سازه های ساختمانی، اجرای پیاده روها، محوطه های عمومی و… است. بنابراین اگر اشخاص حقیقی یا حقوقی در زمینه های مذکور فعالیت می کنند و دارای گواهی صلاحیت پیمانکاری یا رتبه هستند؛ از نظر قانون، پیمانکار ابنیه تلقی می شوند و از حقوق مربوطه برخوردار خواهند بود. به عنوان مثال پیمانکاران ابنیه و ساختمان اجازه دارند که در مناقصه های بزرگ مربوط به اجرای یک بنای دولتی یا خصوصی شرکت کنند. بنابراین اگر شما هم می خواهید در رشته ابنیه و ساختمان فعالیت کنید ابتدا باید برای اخذ رتبه درخواست دهید.

امتیاز بندی رتبه 5 ابنیه
طبق قانون، پیمانکاران ابنیه برحسب توان فنی، امکانات و قراردادها رتبه بندی می شوند. رتبه پیمانکاران ابنیه از ۱ تا ۵ متغیر است. هرچه سطح کمی و کیفی شرکت بهتر باشد؛ قاعدتاً رتبه بهتری نیز کسب خواهد کرد. بهترین و کمترین رتبه ای که به پیمانکار ابنیه نسبت داده می شود؛ به ترتیب ۱ و ۵ است. بنابراین شما به عنوان یک تازه­کار حداقل باید شرایط اخذ رتبه ۵ ابنیه را داشته باشید تا بتوانید برای اخذ رتبه تقاضا دهید. در بخش بعدی مقاله با شرایط اخذ رتبه ۵ ابنیه آشنا خواهید شد.

شرایط و مدارک اخذ رتبه 5 ابنیه
طبق آنچه بیان شد؛ اخذ رتبه 5 ابنیه باعث می شود که پیمانکار صلاحیت قانونی پیدا کند و اجازه شرکت در مناقصه ها را داشته باشد. بنابراین پیمانکارانی که می خواهند در رشته ابنیه و ساختمان فعالیت کنند؛ ابتدا باید حداقل هایی را فراهم نمایند تا حداقل رتبه پیمانکاری را دریافت کنند. شرایط اخذ رتبه ۵ ابنیه عبارتند از:

شرکت به صورت قانونی و با موضوع فعالیت ابنیه و ساختمان به ثبت رسیده باشد.
در پرونده شرکت هیچ سوسابقه حرفه ای مشاهده نشود.
مدرک تحصیلی مدیرعامل و حداقل دو سوم اعضای هیئت مدیره کمتر از لیسانس نباشد.
دو نفر از اعضای امتیازآور شرکت باید فارغ التحصیل یکی از رشته های مهندسی در حوزه عمران باشند و یک نفر از آنها حداقل ۷ سال سابقه بیمه داشته باشد اما نفر دوم سابقه بیمه نداشته باشد یا اینکه هر دو نفر دارای حداقل ۳ سال سابقه بیمه باشند.
در چه صورت می توان رتبه 5 ابنیه را دریافت کرد؟
اگر شرکت پیمانکاری ابنیه و ساختمان فعالیت می کند؛ شرایط اخذ رتبه ۵ ابنیه را برآورده کند می تواند برای اخذ رتبه اقدام کند. مرجع صدور رتبه ۵ برای شرکت های پیمانکار، استانداری ها و معاونت فنی و عمرانی است. پس برای اخذ رتبه ۵ ابنیه باید از طریق استانداری ها و معاونت فنی و عمرانی اقدام کرد که در بخش بعدی مقاله با روند انجام این کار آشنا خواهید شد.رتبه 5 ابنیه

روند اخذ رتبه ۵ ابنیه
همانطور که بیان شد اگر پیمانکاری دارای شرایط اخذ رتبه ۵ ابنیه باشد؛ باید درخواست خود مبنی بر صدور رتبه ۵ را به استانداری محل ثبت شرکت ارائه دهد. روند انجام این امر بدین صورت است که ابتدا باید در سایت ساجات با نشانی ثبت نام کرد؛ سپس اطلاعات ثبتی شرکت، آدرس دقیق شرکت و مشخصات اعضای امتیازآور شرکت را ثبت کرد و فایل های مربوط به اسناد و مدارک شرکت، اسناد مربوط به قراردادهای شرکت و مدارک شناسایی اعضای امتیازآور شرکت به همراه مدارک تحصیلی و سوابق بیمه آنها را در سایت بارگذاری نمود. بعد از بررسی اولیه اطلاعات و اسناد توسط کارشناسان ساجات می بایست به استانداری و معاونت فنی و عمرانی مراجعه کرد تا بقیه مراحل اخذ رتبه را حضوری پیگیری نمود. اگر هیچ نقصی در مدارک ارائه شده وجود نداشته باشد؛ پیمانکار موفق به دریافت رتبه خواهد شد.

اخذ رتبه 5 - تمدید رتبه پیمانکاری در رشته ابنیه
پیمانکارانی که دارای شرایط اخذ رتبه ۵ ابنیه هستند می توانند از طریق ذکرشده برای دریافت رتبه اقدام کنند. اعتبار گواهی رتبه ای که برای پیمانکاران صادر می شود معمولاً به صورت 4 ساله است. بعد از اتمام اعتبار گواهی، پیمانکار می تواند برای تمدید آن اقدام کند البته در صورتی که نوع شرکت تغییر نکرده باشد؛ اکثریت اعضای امتیازآور شرکت تغییر نکرده باشند و شرکت در سال اخیر راکد نبوده باشد. تحت این شرایط، رتبه ابنیه تا دو مرتبه قابل تمدید است اما بعد از دو مرتبه تمدید رتبه، پیمانکار باید از ابتدا برای اخذ رتبه اقدام کند. لازم به ذکر است که در این مدت اگر منابع فنی و مالی شرکت پیشرفت کرده باشند؛ پیمانکار می تواند برای ارتقای رتبه تقاضا دهد.